So long Koh Chang!

Inmiddels zijn we weer in Bangkok na 8 dagen op Koh Chang te hebben vertoefd. Hierbij nog even een korte terugblik op de laatste 5 dagen op dit mooie eiland.
Vrijdagochtend 15 januari moesten we ons huisje uit op ‘Lonely Beach’. Helaas had de buurman geen plek en vertrokken we naar ‘Klong Prao Beach’. De teleurstelling werd nog groter toen het favoriete stekje eveneens geen betaalbare onderkomens meer had. Omdat we geen zin hadden om te sjouwen met de tassen zijn we een deurtje verderop gaan kijken. Alles was daar erg simpel. Het huisje zelf was niet wat, maar goed, voor één nachtje en dan 10 meter van de zee af, wie wil dat nou niet!
’s Middags hebben we wederom een scooter gehuurd en zijn we verder gaan kijken voor de volgende nachten. Tja, en als je toch aan het scooter rijden bent, waarom zoeken we dan nog niet een leuk watervalletje op. Zo gezegd, zo gedaan. Na een kronkelweg, waarbij de weg steeds slechter werd belandden we bij mensen in de achtertuin. De waterval zat dus op privégebied. Hen hebben we wat geld gegeven en zo gingen wij lopend en klimmend richting de waterval. Het was nogal een gedoe om het te kunnen bezoeken. Uiteindelijk kwamen we bij de waterval, maar die was erg klein. Hmm, is dat alles? Of toch niet? Nieuwsgierig geworden, toch nog maar even verder gekeken en we ontdekten een touw die over natte rotsen ging. Je kon steeds een ‘etage’ verder en de waterval werd steeds groter. Maar spannend om vlak langs de waterval met een nat touw en natte stenen te klimmen, dat was het wel. De volgende morgen, 16 januari, zijn we richting ons andere verblijf vertrokken bij ‘White Sand Beach’. Een paar keer zijn we heen en weer gereden met de tassen op de scooter, totdat we uiteindelijk over waren. Dit is het mooiste strand van Koh Chang. Heerlijk zand, schaduwplekjes en leuke strandtentjes. Dus hebben wij in de schaduw natuurlijk heerlijk gechilld, maar waren we toch aan het eind van de dag kats verbrand. ’s Avonds stond er een leuk feestje op het programma. Op de scooter zijn we richting Lonely Beach gegaan waar een heuse beachparty ‘Winter Sensation’ plaats vond. Een mooie naam ook, het is hier winter, maar wel is het gewoon 32 graden, tja. Eerst was het erg rustig daar en dachten we dat het misschien wel eens een flop kon zijn. Al gauw kwam er verandering in. Er was een bandje en een dj. Je kon er cocktails bestellen, maar ook emmertjes met drank. Rond een uur of 9 kwam er een optreden van mannen en een jongetje van geschat 8 jaar die gingen rondzwaaien met vuurstokken en vuurballen. Wat gaaf om te zien! Kortom de avond was een leuk voorproefje op de ‘Full Moon Party’ waar we misschien begin februari naartoe gaan. Na een leuke avond en een halfuur terug op de scooter waren we eigenlijk van plan om te gaan pitten. Tegenover ons waren Thaise mensen een feestje aan het vieren, en drongen er bij ons op aan om aan te sluiten. Echt een gesprek kon er niet worden gevoerd, want hun Engels was gewoon belabberd, maar gezellig was het wel. Jos en Tessa moesten van hen een liedje zingen en zijn veilig begonnen met liedje van Guus Meeuwis met ‘Het is een nacht’. Daarna deden we een namen rondje. Namen die je gewoon niet kunt onthouden, behalve de naam ‘Dodo’. Tessa moest meteen aan het liedje van kinderen voor kinderen denken: ‘domme dodo’. Dit liedje lieten we hen horen, waar ze erg om moesten lachen. Nu weet Dodo ook dat hij in Nederland gewoon een uitgestorven vogel is. Uiteindelijk schoof er nog een 47-jarige Rus aan met grote verhalen. Hij was Azië aan het rond trekken, want hij had een ongelooflijk hekel aan Rusland, een levensgenieter pur sang. De borrels zaten er uiteindelijk goed in en dus zijn we nog naar het strand vetrokken tot een uur of half 3. De volgende morgen, 17 januari, wilden we op tijd met de scooter de andere helft van het eiland bezoeken. Het regende pijpenstelen. Wat vervelend, nu moesten we noodgedwongen uitslapen. In het begin van de middag toch maar een poging gewaagd. De andere helft van het eiland was gelijk anders. Langs de wegen zag je de stroomkabels, af en toe een huisje, af en toe kwam je iemand tegen, af en toe een winkeltje en verder alleen maar natuur. Prachtig! Tussendoor weer een keer benzine gehaald, zodat we wisten dat we niet ergens verlaten zonder benzine kwamen te zitten. We wilden naar het verste puntje van het eiland. Bijna daar aangekomen begon het in één keer keihard te regenen. Toen maar geschuild onder een huis. En wat doe je dan om de tijd te doden? Voetballen met een kokosnoot. Je moet wat. Uiteindelijk regende het wat minder en zijn we toch verder gegaan. Volgende obstakel: er was een brug ingestort. Gelukkig was daarnaast een klein provisorisch houten bruggetje waar we overheen konden. Natuurlijk wel eerst even getest of die brug echt wel zo stevig was. Bij het ‘viewpoint’ aangekomen was het weer nog dramatisch, maar het uitzicht wel prachtig. Alleen zijn de foto’s minder geworden in verband met het weer. Omdat we graag voor het donker ‘thuis’ wilden zijn, zijn we maar weer terug gegaan. Bijna aan het eind van de weg werd het natuurlijk droog. Maandag 18 januari hadden we een tripje geboekt. We gingen snorkelen bij 4 eilanden, namelijk Koh Mak, Koh Wai, Koh Rang en Koh Kham. Eerst begon het weer ontzettend te regenen wat erg jammer was. Daardoor was alles bewolkt. Het water was wel lekker warm. Wat een prachtige vissen hebben we gezien. Soms kwam de school vissen zo dichtbij dat Tessa bijna is gekust door een vis en bij Jos zwommen ze tegen de duikbril aan, een mooie ervaring! Vanmorgen, 19 januari, zijn we weer richting Bangkok vertrokken. Voor morgen is het de bedoeling dat we ’s avonds een nachttrein (waarin je ook dus kunt slapen) pakken richting Chiang Mai. Deze reis richting het noorden zal ongeveer 14 uur gaan duren. We zijn erg benieuwd hoe dit zal zijn. Dus het volgende verhaal wat jullie te horen krijgen is vanuit het noorden. Voor nu zeggen we: Sawadee Khrap/Ka!