Kijk uit malloot, een kokosnoot!
Door: Jos en Tessa
Blijf op de hoogte en volg Jos Lennips
18 Februari 2016 | Thailand, Krabi
Na lang wachten werden we eindelijk opgepikt, op de ochtend van donderdag 11 februari, om richting de mangrovebossen te vertrekken. Eerst moesten we een stuk zee oversteken. Er stond wel een stroming, maar de zee was vrij rustig. Het kayakken ging langs mooi lijmsteen gebergte. Tussen twee grote gebergtes door kwamen we bij de mangrovebossen. Dit zijn bomen die zich hebben geworteld in een rustig gedeelte van de zee. De wortels staan ook een stukje boven het water. Heel bijzonder. ’s Middags vertrokken we van Krabi Town richting het eiland Koh Lanta. De volgende dag, 12 februari, hebben we een scooter gehuurd en zijn we het eiland rond geweest. We hebben onder andere gekeken bij Koh Lanta Old Town, strandjes bezocht en als hoofdklapper een Thaise massage gehad. Een relaxte massage was het niet altijd, want het ging er nog wel hardhandig aan toe. Laten we het zo stellen: we voelden een paar dagen spieren die we niet wisten dat die bestonden. De volgende dag, 13 februari, wilden we graag het eiland Koh Rok bezoeken. Dit schijnt hét eiland te zijn om te snorkelen. Helaas was deze al volgeboekt en zijn we een dag eerder vroeg vertrokken richting Koh Phi Phi. Wel hadden we ’s ochtends een zeer originele taxi. Het was een scooter met daaromheen een karretje gebouwd. Volgepropt zaten we in het karretje. De bootreis was zo om voor de slapende Jos.
Koh Phi Phi bestaat uit twee kleine eilandjes verbonden met een groot zandgedeelte. Alles was op dit zandgedeelte aanwezig en de afstanden waren klein. Er waren dus ook geen scooters en auto’s op het eiland nodig. Alles moest lopend gebeuren. Onderweg richting ons verblijf zagen we een ‘tsunami evacuation route’ aangegeven. Ook was er een gebouw op het eiland aanwezig waar je eventueel naartoe zou kunnen vluchten. Wat fijn om te weten dat ze tegenwoordig goed voorbereid zijn. Ook hadden we ons voordat we naar Thailand gingen in de Tsunami die op 2e kerstdag 2004 een deel van de Thaise kust overspoelde, verdiept. Nadat we hadden ingecheckt bij ons hotel hebben we het eiland verkend. Veel mooie strandjes, gezellige tentjes en alles was dus super dichtbij. Er hing echt een heerlijk vakantiesfeertje. Voor de volgende dag hadden we trip geboekt waarbij we langs Monkeybeach, Viking cave en naar Maya beach zouden gaan. Op Maya beach is de film ‘The Beach’ met Leonardo Di Caprio opgenomen. Ook zouden we een zonsondergang meemaken op de zee en dat op Valentijnsdag, kan niet beter! Helaas hebben we dit tripje moeten afzeggen, want Jos was niet fit. Hij heeft de hele dag op bed gelegen. Later op de avond leek het in eerste instantie beter te gaan. Rond een uur of elf begon toch de ellende. De hele nacht heeft Jos moeten overgeven tot gal aan toe. Ook had hij overdag al niet veel vocht binnen gekregen. Tessa wist in eerste instantie niet zo goed wat ze moest doen. Rond vijf uur ’s nachts was de maat vol en is ze op zoek gegaan naar een kliniek. Deze kliniek was gelukkig maar 200 meter van ons hotel verwijderd. Het leek haar niet verstandig om de zwakke Jos te laten lopen en dus werd Jos opgehaald met een grote bakfiets die diende als ambulance. De volgende dag wilden we naar Patong (stad op het schiereiland Phuket) gaan, maar dit hebben we dus een dagje uitgesteld. Gelukkig werd Jos dinsdag 15 januari ’s avonds ontslagen uit het ziekenhuis. Hij was alweer een stuk beter te pas, maar dat was toch wel even schrikken. Jos moest vooral rustig aan doen en we zijn daarom pas ’s middags op de 16e januari richting Patong vertrokken. Daar aangekomen hebben we vrij weinig gedaan. De volgende dag zijn we naar het eiland Koh Raya geweest. In de verte zagen we het al: een prachtige blauwe zee, spierwit strand en palmboompjes, perfect! Jos wilde graag veel snorkelen en Tessa wilde graag het eiland beter bekijken. We zijn allebei lekker ons eigen gang gegaan. Tessa was nog maar net vertrokken of ze kwam al een reusachtige watermonitor tegen, wat een bijzonder dier! Even verder liepen er gewoon waterbuffels en koeien over de straat, zoals bij ons honden en poezen, heel bijzonder. Verder kwam Tessa nog een prachtig strand tegen met gewoon fluorescerend blauw water. Het deed haar gewoon pijn aan de ogen, zo fel en mooi. Ook was er een meertje in het midden van het eiland. ’s Avonds zijn we richting Bangla Road gegaan. Dit is de straat waar je moet zijn geweest als je naar de provincie Phuket gaat. Het was een uitgaansstraat vol met cafés, bandjes en er stikte van de pingpongshows. Tja, wat dat is dat mag je lekker googelen (niet voor alle ogen bestemd). Verder was er een goochelaar die kaartjes en stokjes kon laten zweven, heel apart om te zien van een paar meter afstand. Jos baalt nog steeds dat hij niet de truc heeft kunnen ontrafelen. Vanmorgen (donderdag 18 februari) hebben we lekker ontbeten bij Patong Beach. Daarna zijn we vertrokken richting Khao Lak. Daar zijn we op dit moment. Voor morgen hebben we een trip geboekt richting de eilandengroep Similan. Dit schijnt dé bestemming te zijn in het zuidwesten van Thailand. We zijn daarom erg benieuwd. De laatste dagen in Thailand zijn aangebroken. We willen hierna nog graag naar Khao Sok National Park. Aankomende dinsdag vertrekt het vliegtuig richting Nieuw-Zeeland voor het volgende deel van het avontuur. Voor nu, Sawadee!
Koh Phi Phi bestaat uit twee kleine eilandjes verbonden met een groot zandgedeelte. Alles was op dit zandgedeelte aanwezig en de afstanden waren klein. Er waren dus ook geen scooters en auto’s op het eiland nodig. Alles moest lopend gebeuren. Onderweg richting ons verblijf zagen we een ‘tsunami evacuation route’ aangegeven. Ook was er een gebouw op het eiland aanwezig waar je eventueel naartoe zou kunnen vluchten. Wat fijn om te weten dat ze tegenwoordig goed voorbereid zijn. Ook hadden we ons voordat we naar Thailand gingen in de Tsunami die op 2e kerstdag 2004 een deel van de Thaise kust overspoelde, verdiept. Nadat we hadden ingecheckt bij ons hotel hebben we het eiland verkend. Veel mooie strandjes, gezellige tentjes en alles was dus super dichtbij. Er hing echt een heerlijk vakantiesfeertje. Voor de volgende dag hadden we trip geboekt waarbij we langs Monkeybeach, Viking cave en naar Maya beach zouden gaan. Op Maya beach is de film ‘The Beach’ met Leonardo Di Caprio opgenomen. Ook zouden we een zonsondergang meemaken op de zee en dat op Valentijnsdag, kan niet beter! Helaas hebben we dit tripje moeten afzeggen, want Jos was niet fit. Hij heeft de hele dag op bed gelegen. Later op de avond leek het in eerste instantie beter te gaan. Rond een uur of elf begon toch de ellende. De hele nacht heeft Jos moeten overgeven tot gal aan toe. Ook had hij overdag al niet veel vocht binnen gekregen. Tessa wist in eerste instantie niet zo goed wat ze moest doen. Rond vijf uur ’s nachts was de maat vol en is ze op zoek gegaan naar een kliniek. Deze kliniek was gelukkig maar 200 meter van ons hotel verwijderd. Het leek haar niet verstandig om de zwakke Jos te laten lopen en dus werd Jos opgehaald met een grote bakfiets die diende als ambulance. De volgende dag wilden we naar Patong (stad op het schiereiland Phuket) gaan, maar dit hebben we dus een dagje uitgesteld. Gelukkig werd Jos dinsdag 15 januari ’s avonds ontslagen uit het ziekenhuis. Hij was alweer een stuk beter te pas, maar dat was toch wel even schrikken. Jos moest vooral rustig aan doen en we zijn daarom pas ’s middags op de 16e januari richting Patong vertrokken. Daar aangekomen hebben we vrij weinig gedaan. De volgende dag zijn we naar het eiland Koh Raya geweest. In de verte zagen we het al: een prachtige blauwe zee, spierwit strand en palmboompjes, perfect! Jos wilde graag veel snorkelen en Tessa wilde graag het eiland beter bekijken. We zijn allebei lekker ons eigen gang gegaan. Tessa was nog maar net vertrokken of ze kwam al een reusachtige watermonitor tegen, wat een bijzonder dier! Even verder liepen er gewoon waterbuffels en koeien over de straat, zoals bij ons honden en poezen, heel bijzonder. Verder kwam Tessa nog een prachtig strand tegen met gewoon fluorescerend blauw water. Het deed haar gewoon pijn aan de ogen, zo fel en mooi. Ook was er een meertje in het midden van het eiland. ’s Avonds zijn we richting Bangla Road gegaan. Dit is de straat waar je moet zijn geweest als je naar de provincie Phuket gaat. Het was een uitgaansstraat vol met cafés, bandjes en er stikte van de pingpongshows. Tja, wat dat is dat mag je lekker googelen (niet voor alle ogen bestemd). Verder was er een goochelaar die kaartjes en stokjes kon laten zweven, heel apart om te zien van een paar meter afstand. Jos baalt nog steeds dat hij niet de truc heeft kunnen ontrafelen. Vanmorgen (donderdag 18 februari) hebben we lekker ontbeten bij Patong Beach. Daarna zijn we vertrokken richting Khao Lak. Daar zijn we op dit moment. Voor morgen hebben we een trip geboekt richting de eilandengroep Similan. Dit schijnt dé bestemming te zijn in het zuidwesten van Thailand. We zijn daarom erg benieuwd. De laatste dagen in Thailand zijn aangebroken. We willen hierna nog graag naar Khao Sok National Park. Aankomende dinsdag vertrekt het vliegtuig richting Nieuw-Zeeland voor het volgende deel van het avontuur. Voor nu, Sawadee!
-
18 Februari 2016 - 20:56
Marja:
Hoi Tessa en Jos, nou dat was idd schrikken, eerst Tessa, en nu was jij ,Jos aan de beurt. Ondanks de opnames in de kliniek door, hebben jullie weer veel beleefd en mooie foto's . Veel plezier verder.
Groet en kus van mij. -
18 Februari 2016 - 21:26
Henk En Annie:
Mooie belevenissen en prettig om te lezen.
Heel veel plezier en een goede reis gewenst naar Nieuw Zeeland!
Lieve groet van ons -
18 Februari 2016 - 22:55
Ine:
Leuke titel ;) -
18 Februari 2016 - 23:18
Gerrit:
Terwijl hier de griepgolf op z'n hoogtepunt is, hebben jullie het daar ogenschijnlijk goed naar de zin. Mooie foto's, goed verhaal. -
18 Februari 2016 - 23:29
Herma:
Gelukkig zijn jullie weer goed te passe. -
18 Februari 2016 - 23:38
Herma.:
Geniet nog maar even lekker van die prachtige natuur. -
18 Februari 2016 - 23:38
Herma.:
Geniet nog maar even lekker van die prachtige natuur. -
19 Februari 2016 - 23:42
Ep:
Na die ellende van ziek zijn, dat moet je maar gauw vergeten. Ik zeg maar zo dat heb je gehad. Wederom een heel mooi en duidelijk verslag in combinatie van de hele mooie foto's en nog niet halverwege de reis. Wat zal dat een dik fotoalbum worden !!! Ben benieuwd.
Groetjes,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
