Na regen komt zonneschijn!

Na regen komt zonneschijn!
Woensdagmiddag 27 januari wilden we als eerste ergens gaan zwemmen. Alleen de temperatuur was nog niet genoeg omhoog gegaan om dit te kunnen doen. We zijn daarom ’s middags naar een tempel geweest, namelijk de Wat Saphrin. Deze tempel was niet zo bijzonder met wat we al hadden gezien. We raken hier dus een beetje verwend. ’s Avonds zijn we naar een bokswedstrijd ‘Muay Thai’ geweest. Dit was zeer indrukwekkend. Tijdens het eerste gevecht tussen twee meiden (rond onze leeftijd) ging er al eentje knock-out en was er na de tweede ronde al een winnaar bekend. Het tweede gevecht werd gespeeld door twee jongetjes van rond de tien jaar. Wat waren ze goed getraind en gedreven. Je vergat soms even dat ze nog zo jong waren. Hierna volgden er nog een paar gevechten. Ook was er een ‘special fight’. Hierbij werden er acht mannen met een blinddoek in de ring geplaatst. Muziek werd gedraaid en meppen maar. Het laatste gevecht werd gespeeld tussen een Schot en een Thai. In ronde 4 ging de Schot knock-out en droop het bloed langs zijn gezicht. Gaaf hoor! Voor de volgende dag hadden we een trip geboekt om naar het ‘National Park Doi Inthanon’ toe te gaan. We hebben tijdens deze dag eerst twee watervallen bezocht. Daarna zijn we naar het ‘dak van Thailand’ geweest. Dit was het hoogste punt van Thailand met 2565 meter boven de zeespiegel. Dit was alleen geen hoogtepunt, want het is daar altijd erg mistig en je ziet dus verder niets. Daarna zijn we bij twee tempels geweest ter ere van de koning en koningin. Deze hadden ook hele mooie bloementuinen erbij. Vanuit daaruit had je wel een mooi uitzicht over de bergen in de omgeving. ’s Middags zijn we naar een markt geweest (wat niet echt een markt te noemen was, vergeleken met wat we al hadden gezien, we zijn immers echte marktkenners intussen) en zijn we bij een ouderwets dorpje geweest. Vrijdag 29 januari hadden we een actieve dag gepland. We werden op tijd opgehaald met een busje. In deze bus zaten ook nog twee Nederlanders, een Amerikaan, een Taiwanees en drie Duitsers. Het was al vrij snel erg gezellig in de bus. Toen we er bijna waren zagen we de olifanten al staan. Ze zaten op ons te wachten om gevoerd en gewassen te worden. Dat voeren dat vond vooral Tessa een beetje eng. We mochten ze soort suikerstaven en bananen voeren. Ondertussen ging ook iedereen met ze op de foto. Ook wij wilden graag met ze op de foto, alleen ging de olifant daar in eerste instantie niet mee akkoord. En Jos werd met gemak aan de kant gebeukt. Om het verhaal van die meneer met z’n laatste rolo niet na te bootsen, zijn we daarna maar wat voorzichtiger te werk gegaan. Daarna gingen we medicijnen voor de olifanten maken. Deze bestond uit plakrijst, zout en temborine (ofzoiets). En om de olifanten nog even extra te verwennen mochten we ze wassen in de rivier. Eerst werd er van een schors een soort zeep gemaakt. Door eerst dit stukje schors fijn te slaan met een soort van knuppel. In deze schors zat een natuurlijke zeepje. We mochten de olifanten schrobben en nat gooien. Helaas vond de olifant, waar Jos en Tessa mee bezig waren, dit het juiste moment om te gaan poepen, waardoor iedereen wegrende voor de drijvende olifantendrollen. Na de lunch zijn we gaan raften. Dit was erg leuk om te doen. Alleen hadden we een Chinees in onze boot die niet naar de instructeur wou luisteren. Waardoor het erg gezellig werd in onze boot. De paadjes waar we met de boot langs moesten waren soms erg smal. We kwamen dus ook regelmatig vast te zitten of tegen een andere boot aan. Na het raften gingen we bamboe-rafting doen. Het is eigenlijk gewoon punteren op een bamboevlot met een bamboestok. Bij het groepje van Jos was dit niet zo’n groot succes. Zij hadden al snel de bamboestokken gehalveerd. Jos wist als enige hoe je moest punteren (een echte Hollander). De rest klungelde maar wat aan. Hierna deden we een wandeltocht door de jungle. Echt dieren (behalve ongedierte) kwamen we helaas niet tegen, maar ondanks dat was het wel erg gaaf. De tocht leidde ons naar een mooie waterval. Je kon vanaf deze waterval als je wilde naar beneden glijden. Tessa was het mietje en Jos was de stoere. Het was een mooie ervaring. Moe en voldaan gingen we naar huis. De volgende morgen zaterdag 30 januari gingen we vertrekken vanuit Chiang Mai. We hebben eerst gevlogen richting Suratthani. Vanuit daar hebben we een bus gepakt richting de pier waar de nachtboot stond te wachten. De boot was uitgerust met twee slaapzalen bestaande uit één en tweepersoons stapelbedden, airconditioning en toiletten. Prima voor een nachtje. Ondanks een enge, starende, donkere Thai is de nacht vrij goed verlopen. Vrij vroeg kwamen we zondag op het eiland Koh Tao aan. Nadat we ons hadden ingecheckt hebben we een scooter gehuurd en het eiland maar eens verkend. Ook hadden we snorkels aangeschaft zodat we op verschillende strandjes konden snorkelen. Wat een mooie ervaring. De vissen zijn hier op verschillende plekken erg divers en het mooie koraal maakt het plaatje af. Aan het eind van de middag zijn we naar het eind van het eiland gereden waar we Koh Nang Yuan konden zien, 3 eilanden verbonden door een stuk strand (google die naam maar eens voor paradijselijke mooie plaatjes). Deze wilden we de volgende dag gaan bezoeken. Om de mooie dag op Koh Tao af te sluiten hebben we lekker gegeten bij een restaurantje op Sairee beach. Het eten was wel lekker, maar niet goed. ’s Nachts begon de ellende. Tessa had de hele nacht en ochtend heftige diarree. Het vocht dat ze steeds dronk nam haar lichaam niet op. Aan het eind van de ochtend viel ze bijna flauw en was ze behoorlijk zwak en slap. Om nog erger te voorkomen zijn we naar een privékliniek gegaan. We dachten zelf dat het een fikse voedselvergiftiging zou kunnen zijn. De kliniek vond het noodzakelijk om Tessa op te nemen om haar tekorten middels een infuus weer aan te vullen. Tessa had ook hoge koorts en voelde zich zwaar belabberd. Toen de eerste labresultaten binnen waren leek het te gaan om een infectie, maar de dokter vertelde ons dat de symptomen ook konden wijzen op dengue. Dat is een tropische ziekte die je niet graag wilt hebben. Een extra (prijzige) test wist opluchting te brengen dat het niet om deze ziekte bleek te gaan. Tessa voelde zich intussen dankzij het infuus al weer wat sterker worden, maar omdat de koorts steeds aanhield moest ze een nachtje in de kliniek blijven. De volgende morgen werd ze ontslagen en kreeg ze een tasje vol met medicijnen en andere zooi mee. Nog niet helemaal fit, maar fit genoeg om uit de kliniek te mogen. Ons uitstapje naar Koh Nang Yuan moesten we helaas laten varen. Deze dinsdagmiddag 2 februari zijn we op de boot gestapt richting Koh Samui. ’s Avonds zijn we aangekomen. Vandaag , 3 februari, hebben we weinig op de planning staan. We hebben op dit moment een hotel met een zwembad, de ideale omstandigheden om bij te komen van het ziek zijn. Morgen willen we weer wat gaan doen, we moeten in ieder geval verkassen naar de andere kant van het eiland, maar wat we precies gaan doen zien we morgen wel weer.